Historia meblarstwa nieodzownie łączy się z historią sztuki i okresów historycznych. Meblarstwo na przestrzeni wieków nie było kojarzone ze sztuką, lecz użytkowym rzemiosłem. Z tego powodu do czasów nam współczesnych nie zachowała się pełna historia meblarstwa. Dobrze udokumentowane trendy meblarskie rozpoczyna dopiero wiek XV.

Meble barokowe

Barok to epoka w historii sztuki, która rozwinęła się na początku XVII wieku. Sztuka barokowa, w tym również meblarstwo, najpełniej rozwinęła się we Francji. Meble barokowe cechował ogromny przepych, bogactwo zdobień, rzeźb, monumentalne kształty. Do dekoracji wykorzystywano również bogate ornamenty roślinne i kwiatowe. Poskręcane w skomplikowanych wzorach tworzyły piękne kształty.

Meble ludwikowskie

Meble ludwikowskie, chociaż chronologicznie należą do epoki baroku, doczekały się odrębnego określenia. U genezy powstania stylu leży urządzanie Wersalu przez Ludwika XIV, do którego wykorzystano specjalnie dobrane meble. Cechowało je bogactwo zdobień, liczne złocenia, gięte nóżki i niezwykła dbałość o detale. Mimo, że wciąż były to meble dosyć monumentalne, to gięte nóżki dodawały im lekkości i artyzmu.

Meble w stylu rokoko

Śmierć Ludwika XIV zapoczątkowała zmiany w sztuce. Nastał nowy styl – rokoko. W meblarstwie jego przejawem stało się kładzenie akcentu na funkcjonalność, a nie na wygląd mebli. Meble tracą swój monumentalny wygląd zyskując lekkość, która sprzyjała zmianom układu mebli. W tym okresie pojawia się również szkoła osobnego meblowania poszczególnych pomieszczeń, zgodnie z ich przeznaczeniem funkcjonalnym. Stąd po raz pierwszy mamy do czynienia z zestawem mebli, obejmującym jednolity ich charakter i wykorzystane tkaniny.

Empire

Empire to styl, który rozwinął się we Francji za czasów panowania Napoleona. Jego nazwa wywodzi się od nazwy cesarstwa. Cechą charakterystyczną stylu było nawiązanie do tradycji starożytnych w motywach i ścisłej symetrii w bryłach. Meble były ciężkie i masywne. By dodać im nieco lekkości stosowano zdobienia motywami roślinnymi, złocenia oraz wstawki z brązu.

Biedermeier

Styl ten datuje się na pierwszą połowę XIX wieku. Po upadku cesarstwa Napoleona, Francja zmagała się z kryzysem gospodarczym. Bogato zdobione meble dworskie stały się zbyt kosztowne w utrzymaniu, szukano więc tańszej alternatywy. Odpowiedzią na te problemy okazał się styl Biedermeier dedykowany przede wszystkim mieszczaństwu. Cechowała go prosta i praktyczna forma, dokładne wykonanie, minimalna ilość ozdób lub ich brak. Ciekawostką jest, że w tym okresie w meblach do siedzenia po raz pierwszy wykorzystano sprężyny, co znacząco wpłynęło na komfort ich użytkowania.

Eklektyzm

Pojawił się w latach 70. XIX wieku jako odpowiedź na powrót do stylów poprzednich epok. W meblarstwie pojawiły się tak zwane meble neorenesansowe czy nowe rokoko. We wnętrzach z powodzeniem wykorzystywano wszystkie style równocześnie. Zjawisko to nazwano eklektyzmem.

Zastosowanie trendów historycznych w meblarstwie wciąż jest popularne. Wykonywane są całe repliki mebli, lub wykorzystywane poszczególne ich elementy. Z ubiegłych epok wykorzystuje się przede wszystkim gięte nóżki, jak w meblach ludwikowskich, czy bogato złocone rzeźbienia, jak w stylu barokowym. Współczesnym nie jest również obce pojecie eklektyzmu, jako zastosowanie w jednym wnętrzu mebli czerpiących z różnych stylów.